پدر وی حاج شیخ محمدحسین از شخصیتهای روحانی و مورد توجه این قریه بود. وی از شاگردان آخوند خراسانی بود که در 1313 ﻫ.ق. از نجف به مشهد باز می گردد.

    تقوا و فضایل اخلاقی این مرد روحانی زبانزد عام و خاص بوده است. آیت الله نجفی مرعشی ایشان را شخصیتی بی نظیر می دانست. 1

    با وجود آن که وی از فقر بسیار برخوردار بود، هرگز از وجوهات شرعی استفاده نمی کرد و از راه حق الزحمه ای که بابت نوشتن سند برای مردم دریافت می کرده و ادارۀ یک دفتر ازدواج و طلاق، زندگی خود را تأمین می کرد. وی دارای دو دختر و پنج پسر، به نام های محمدعلی، مرتضی، محمدباقر، محمدتقی و حسن بود.

   ایشان ذوق شعری داشته و دفتری شامل هزار بیت شعر از وی بر جای مانده است. وی در سال 1350ﻫ ق در سن 101 سالگی فوت می کند.

    مطهری در مورد فضایل اخلاقی و معنوی پدر خود می گوید:

    «از وقتی که یادم می آید، حداقل از چهل سال پیش من می دیدم این مرد بزرگ و شریف هیچ وقت نمی گذاشت و نمی گذارد که وقت خوابش از سه ساعت از شب گذشته تأخیر بیفتد. شام را سر شب می خورد و سه ساعت از شب گذشته می خوابد و حداقل دو ساعت به طلوع صبح مانده بیدار می شود و حداقل قرآنی که تلاوت می کند یک جزء است و با چه فراغت و آرامشی نماز شب می خواند. حالا تقریباً صدسال از عمرش می گذرد و هیچ وقت من نمی بینم که یک خواب ناآرام داشته باشد و همان لذت معنوی است که این چنین نگهش داشته است. یک شب نیست که پدر و مادرش را دعا نکند.» 2

    مادر مرتضی نیز بانویی پرهیزکار و از حافظه ای قوی و قدرت بیان والایی برخوردار بود. اشعار بسیاری را با حضور ذهن فوق العاده از حفظ داشت، به گونه ای که اگر کسی بیتی از شعری را می خواند، به سرعت دنبالۀ آن را نقل می کرد. وی از طب سنتی اطلاعات خوبی داشت و به معالجۀ زن های روستای خود می پرداخت. به قول مطهری، پدرش 60 سال طبیب روحانی و مادرش سالیان دراز طبیب جسمانی مردم بود. از این بانوی پرهیزکار نقل شده که در ماه هفتم حاملگی خود، یک شب خواب می بیند که در مسجد محلۀ خود در میان جمعی از بانوان نشسته است. در این هنگام بانوی بزرگواری با مقنعه وارد می شود، در حالی که دو خانم دیگر او را همراهی می کنند. این خانم ها که گلاب پاشهایی را در دست داشتند، به دستور آن بانوی بزرگوار بر سر نمازگزاران گلاب می پاشند. وقتی که نوبت مادر مرتضی می رسد بر سر وی گلاب بسیار می پاشند. در این حال ترس وی را فرا می گیرد که مبادا در امور دینی خود کوتاهی کرده است، لذا از آن بانوی محترم علت را جویا می شود. در جواب گفته می شود که چون نوزادی در رحم شماست که خدمت های بسیار به اسلام خواهد کرد.



1)    پاره ای از خورشید، ص 69.
2)    احیای تفکر اسلامی، ص 95.