جلوه ای متمایز از زندگانی پربرکت استاد شهید مطهری

مطهری معلمی بیدارگر

سه دهه ی پس از شهریور 20 را - از سقوط رضا شاه پهلوی تا سال های نزدیک به پیروزی انقلاب اسلامی - باید دوره ای بسیار مهم و تأثیرگذار در تاریخ ایران معاصر دانست، چه، در این دوره با وجود این که ایران زیر نفوذ و سیطره ی سیاسی، فرهنگی و آموزشی شرق و غرب به ویژه انگلیس و آمریکا قرار داشت و کارگزاران و دولت مردان را، غالباً افرادی وابسته و نالایق تشکیل می دادند، حرکت های سیاسی، اجتماعی مهمی در ایران به وجود آمد که با دستاوردهای بسیار خود، موجب گشت طی این سه دهه، جامعه ی ایران به کلی تغییر کند و سرانجام پدیده ی انقلاب اسلامی به ظهور برسد،

از بدو تولد تا سال چهل و دو

شهید مطهری و حوزه علمیه قم، از ابتدا تا خرداد 42

● آغاز راه 

مرتضی مطهری در دوازدهم جمادی الاولی ۱۳۳۸ قمری (دوازدهم بهمن سال ۱۲۹۸(۱) شمسی) در قریه «فریمان» که بعدها به شهرستان تبدیل شد چشم به جهان گشود. پدر او شیخ محمدحسین مطهری که تحصیلات خود را در نجف اشرف گذرانده بود، یکی از روحانیون برجسته و معظم فریمان بود. مرتضی، دروس مقدماتی را که غالبا آشنایی با قرآن مجید و دیگر تعلیمات ابتدایی بود، با شور و شوق زیادی پشت سر نهاد. درباره علاقه وافر ایشان به تحصیل در دوران کودکی، خاطره ای از پدرشان نقل می شود که در خور توجه است.

سال۴۲ تا شهادت

زندگینامه تفصیلی شهید مطهری از فعالیتهای سال ۱۳۴۲تا شهادت   

در نهضت اسلامی ۱۵خرداد ۱۳۴۲مطهری دستگیر و روانۀ زندان می شود، علت دستگیری هم سخنرانی تندی بوده که در همان شب ایراد کرده بود.

همسر ایشان دربارۀ نحوه دستگیری وی چنین می گوید:

«در ۱۵خرداد سال ۱۳۴۲که امام دستگیر شدند، عوامل رژیم دنبال آقای مطهری آمدند.

پدر و مادر شهید مطهری

   پدر وی حاج شیخ محمدحسین از شخصیتهای روحانی و مورد توجه این قریه بود. وی از شاگردان آخوند خراسانی بود که در 1313 ﻫ.ق. از نجف به مشهد باز می گردد.

    تقوا و فضایل اخلاقی این مرد روحانی زبانزد عام و خاص بوده است. آیت الله نجفی مرعشی ایشان را شخصیتی بی نظیر می دانست. 1

    با وجود آن که وی از فقر بسیار برخوردار بود، هرگز از وجوهات شرعی استفاده نمی کرد و از راه حق الزحمه ای که بابت نوشتن سند برای مردم دریافت می کرده و ادارۀ یک دفتر ازدواج و طلاق، زندگی خود را تأمین می کرد. وی دارای دو دختر و پنج پسر، به نام های محمدعلی، مرتضی، محمدباقر، محمدتقی و حسن بود.